ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ: Α' ΜΕΡΟΣ: ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ,ΤΩΝ ΒΑΒΥΛΩΝΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ, ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ & ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ

ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

   Οι αρχαίες μυθολογίες είναι οι αρχαίες θρησκείες και οι σημερινές θρησκείες δεν είναι παρά οι σημερινές μυθολογίες. Μία προσεκτική ματιά σ’ αυτές δείχνει όχι μόνο ότι όλες τους κρύβουν σημαντικές αλήθειες αλλά και ότι συνδέονται μεταξύ τους. Και ότι τελικά όλες μαζί αποτελούν την απόκρυφη ιστορία του ουρανού και της γης, ενώ η κάθε μία από αυτές δεν είναι παρά ένα μέρος της ιστορίας αυτής. Η μόνη αναλήθεια, όσον αφορά αυτές, η οποία όμως οφείλεται στη λανθασμένη ερμηνεία των κειμένων που τις αποτελούν, είναι ότι οι θεοί στους οποίους αναφέρονται δεν είναι η ύψιστη οντότητα που ονομάζεται Θεός αλλά οι άγγελοί του.

ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ,

ΤΩΝ ΒΑΒΥΛΩΝΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ,

ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ

«Ο δράκοντας, ο όφις ο μεγάλος, ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και Σατανάς».

Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφάλαιον 12, στίχος 9

ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΗ ΟΝΤΑ

   Στις παραδόσεις όλων των λαών υπάρχουν αναφορές για ερπετοειδή όντα. Ξεκινώντας από την ελληνική μυθολογία, υπάρχει η αναφορά του Απολλώνιου του Ρόδιου (Αργοναυτικά, βιβλίον 1, στίχοι 503-506) στον Οφίωνα, ο οποίος είχε μορφολογικά χαρακτηριστικά ανθρώπου και ερπετού, όπως δηλώνει και το όνομά του. Στον Ησίοδο (Θεογονία, στίχοι 820-825) και τον Απολλόδωρο (Μυθολογική Βιβλιοθήκη, βιβλίον 1, παράγραφος 39-40) υπάρχει η αναφορά στον ερπετοειδή Τυφώνα, ενώ ο Nόννος κάνει λόγο και για έθνος ερπετοειδών που άφησε ο Τυφώνας πάνω στη Γη (Διονυσιακά, 1, 176): «Ο Τυφώνας με τα δυνατά πόδια είχε ισορροπήσει πλησίον των νεφών. Αφού άπλωσε το πολύσπορο έθνος των μιαρών όφεων, σκέπασε τη λαμπερή εικόνα του ανέφελου αιθέρα για να φωτίσει τον άτακτο στρατό των όφεων». Επίσης ο Απολλόδωρος αναφέρεται στη δράκαινα Δελφύνη (Μυθολογική Βιβλιοθήκη, βιβλίον 1, παράγραφος 42) και ο Ησίοδος στην `Εχιδνα, για την οποία λέει (Θεογονία, στίχοι 295-300): «Η Κητώ γέννησε κι άλλο τέρας ακατανίκητο, το οποίο δεν είναι σε τίποτα όμοιο με τους θνητούς ανθρώπους αλλά ούτε και με τους αθάνατους θεούς, μέσα σε βαθύ σπήλαιο, την `Εχιδνα τη θεϊκή, που είναι μισή νύμφη, με όμορφα μάτια και όμορφα μάγουλα και μισή ερπετό φοβερό και τεράστιο, επιθετικό και ωμοφάγο». `Αλλη αναφορά από την ελληνική μυθολογία σε ερπετοειδείς είναι αυτή του Απολλόδωρου στους Γίγαντες (Μυθολογική Βιβλιοθήκη, βιβλίον 1, παράγραφος 34): «Η Γη γέννησε από τον Ουρανό τους Γίγαντες, οι οποίοι είχαν ανυπέρβλητη σωματική διάσταση, ήταν ασυναγώνιστοι στη δύναμη και τρομεροί στην όψη, με πολλά και ανάκατα μαλλιά και γένια. Στα πόδια τους είχαν φολίδες ερπετών». Ο Απολλόδωρος γράφει και για τον πρώτο βασιλιά της Αθήνας, τον Κέκροπα (Μυθολογική Βιβλιοθήκη, βιβλίον 3, παράγραφος 177): «Ο Κέκροπας, ο γηγενής, είχε σώμα από άνθρωπο και ερπετό και ήταν ο πρώτος που βασίλεψε στην Αττική».

   Συνεχίζοντας τις αναφορές για ερπετοειδή όντα, υπάρχουν στην τραγωδία Ικέτιδες του Αισχύλου οι στίχοι (895-896): «Το δίποδο φίδι με δαγκώνει, η έχιδνα με αγκαλιάζει».

   Ο πρώτος αυτοκράτορας της Κίνας, Χουάνγκ Τι, περιγράφεται ως μισός άνθρωπος και μισός ερπετό και αναφέρεται ότι η μητέρα του έμεινε έγκυος σ’ αυτόν, όταν τη διαπέρασε μία δέσμη φωτός που προερχόταν από τον αστερισμό του Δράκοντα!

   Στην ινδική παράδοση υπάρχει η αναφορά στους Νάγκα, οι οποίοι είναι μισοί άνθρωποι και μισοί ερπετά που κατοικούν στην υπόγεια πολιτεία Πατάλα. Νάγκα σημαίνει φίδι. Μία είσοδος για την υπόγεια πολιτεία Πατάλα βρίσκεται στο ιερό πηγάδι της Σέσνα στη Μπενάρες, όπου εκεί υπάρχουν σαράντα σκαλοπάτια που οδηγούν σε έναν κατωφερή διάδρομο βαθιά μέσα στη γη, που σταματάει μπροστά σε μία πέτρινη σφραγισμένη πύλη, η οποία είναι διακοσμημένη με ανάγλυφα που αναπαραστούν κόμπρες. 

   Οι Ανουννάκι, οι θεοί των Σουμερίων, των Βαβυλωνίων, των Ασσυρίων και των Φοινίκων, περιγράφονται ως μισοί άνθρωποι και μισοί ερπετά. Σύμφωνα με την παράδοση των Σουμερίων, ο ιδρυτής του πολιτισμού τους ήταν ο Ωάννες ή `Εα ή `Ενκι, μία αμφίβια ερπετοειδής οντότητα.

    Οι Μάγια περιέγραφαν τον μεγάλο τους θεό Ιτζάμνα με μορφολογικά χαρακτηριστικά ανθρώπου και ερπετού. Επίσης, μιλούσαν για έναν υπόγειο κόσμο στον οποίο κατοικούσαν όντα με μορφολογικά χαρακτηριστικά ανθρώπου και ερπετού, οι δώδεκα άρχοντες του οποίου ήταν αυτοί που απαιτούσαν τις ανθρωποθυσίες.
   Οι παραδόσεις των Aboriginals της Αυστραλίας μιλούν για μία φυλή ερπετοειδών που ζουν κάτω από την επιφάνεια της γης, η οποία από εκεί κυβερνάει τους ανθρώπους.
   Οι παραδόσεις των Zulu της Αφρικής μιλούν για την ύπαρξη μίας φυλής ερπετοειδών, τους Chitahuri.
   Οι παραδόσεις των Hopi μιλούν για μία φυλή ερπετοειδών, τους Sheti ή «Αδελφούς Φίδια» (Snake-Brothers).
   Στη Βίβλο του Jasher περιγράφεται μία φυλή ερπετοειδών ανθρώπων.
   Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο Διάβολος και Σατανάς περιγράφεται ως ερπετοειδής οντότητα (κεφάλαιον 12, στίχος 9): «Ο δράκοντας, ο όφις ο μεγάλος, ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και Σατανάς». Από την περιγραφή του Διαβόλου και Σατανά και των αγγέλων του φαίνεται ότι οι δράκοι δεν είναι γιγάντιες σαύρες, αλλά νοήμονες οντότητες με μορφολογικά χαρακτηριστικά ανθρώπου και ερπετού. Αυτό φαίνεται και από την Απόκρυφη Αποκάλυψη του Μωυσέως, όταν λέει ο Γιαχβέ στην ερπετοειδή οντότητα που βρισκόταν στον κήπο της Εδέμ (παράγραφος 26): «Θα στερηθείς τα χέρια και τα πόδια σου. Δεν θα υπάρχει πάνω σου αυτί, ούτε φτερό». Ως προς την περίπτωση ο Αιλιανός αναφέρει (Περί Φύσεως των Ζώων, 12, 39): «Στην Αλία από τη Σύβαρη, που βρισκόταν στο άλσος της Αρτέμιδος, παρουσιάστηκε θείος δράκος, φοβερός στην όψη και έγινε σύντροφός της. Και τότε ανέκυψαν από την πρώτη σπορά οι ονομαζόμενοι Οφιογενείς». Επίσης, ο θεός των Αζτέκων ήταν ο Κοετζαλκοάτλ, το όνομα του οποίου σημαίνει «φτερωτό φίδι». `Οσον αφορά τις αναφορές σε δράκους, αξιοσημείωτη είναι αυτή για τον `Αγιο Γεώργιο που σκότωσε τον δράκο.

   Ακόμα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει ερπετοειδή φύση. Ο άνθρωπος έχει τρεις ανατομικά ξεχωριστούς εγκεφάλους που ο καθένας έχει τις δικές του λειτουργίες και τη δική του ευφυία. Οι τρεις αυτοί εγκέφαλοι είναι από τον εξελικτικά παλαιότερο προς τον νεώτερο: ο ερπετικός, ο παλαιοθηλαστικός και ο νεοθηλαστικός. Ο ερπετικός εγκέφαλος, που είναι σχεδόν όμοιος με τον εγκέφαλο των ερπετών, έχει να κάνει με τις λειτουργίες που σχετίζονται με την επιβίωση και τις επιθυμίες, όπως η πείνα, ο φόβος και η γενετήσια πράξη. Ο παλαιοθηλαστικός εγκέφαλος έχει να κάνει με τις λειτουργίες που σχετίζονται με τα συναισθήματα και τα ένστικτα. Και ο νεοθηλαστικός εγκέφαλος, που χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια, το δεξί και το αριστερό, τα οποία αποτελούν περίπου τα 2/3 του συνολικού όγκου της κοιλότητας του κρανίου, έχει να κάνει με τις λειτουργίες που σχετίζονται με τη λογική. `Οσον αφορά τη λειτουργία των τριών αυτών εγκεφάλων, το αίμα εισέρχεται στο κεφάλι από το κατώτερο μέρος, με αποτέλεσμα να αιματώνεται πρώτα ο ερπετικός εγκέφαλος, μετά ο παλαιοθηλαστικός και τελευταίος ο νεοθηλαστικός. Ο νεοθηλαστικός εγκέφαλος αιματώνεται επαρκώς μόνο όταν ικανοποιηθούν οι ανάγκες του παλαιοθηλαστικού και ο παλαιοθηλαστικός μόνο όταν ικανοποιηθούν οι ανάγκες του ερπετικού. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να λειτουργήσει με βάσει τη λογική μόνο όταν έχουν ικανοποιηθεί οι συναισθηματικές του ανάγκες και οι συναισθηματικές του ανάγκες μπορούν να εκδηλωθούν μόνο όταν έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες του που σχετίζονται με την επιβίωση. Γι’ αυτό και μόνο όσοι δεν έχουν προβλήματα επιβίωσης και είναι ικανοποιημένοι συναισθηματικά μπορούν να φιλοσοφήσουν. `Οσον αφορά το θέμα των τριών εγκεφάλων του ανθρώπου, αξιοσημείωτο είναι ότι ο Πλάτωνας (Πολιτεία, βιβλίον 9) χώριζε τη φύση του ανθρώπου σε τρία μέρη: το επιθυμητικόν, το θυμοειδές και το λογιστικόν. Το επιθυμητικόν μέρος του ανθρώπου, το οποίο αποκαλούσε ερπετώδες, έλεγε ότι είναι το αίτιο της επιθυμίας για φαγητό, το θυμοειδές, το οποίο αποκαλούσε λεοντώδες, έλεγε ότι είναι το αίτιο του θάρρους, της ηδονής, της λύπης και της οργής και το λογιστικόν, το οποίο αποκαλούσε ανθρώπινο, έλεγε ότι είναι το αίτιο των σκέψεων, των συλλογισμών και των διανοημάτων!

   Μία επιστημονική μελέτη σχετικά με την ύπαρξη ερπετοειδών έγινε από τον παλαιοανθρωπολόγο Dale Russell για λογαριασμό της NASA. Η μελέτη αυτή αφορούσε το πώς θα μπορούσε να έμοιαζε μία εξωγήινη μορφή ζωής και έδειξε ότι εάν επιζούσε το είδος δεινοσαύρου που ονομάζεται Troodon, το οποίο υπερείχε σε νοημοσύνη και εξέλιξη από τους υπόλοιπους δεινόσαυρους, θα εξελισσόταν σε ένα ευφυές ον με μορφολογικά χαρακτηριστικά ανθρώπου και ερπετού. Το ον αυτό έμοιαζε με τους ερπετοειδείς εξωγήινους που περιγράφονται από ανθρώπους που είχαν επαφή με UFO.

   Οι εξωγήινοι με βάση την περιγραφή τους από ανθρώπους που είχαν επαφή με UFO χωρίζονται σε τρεις κύριες κατηγορίες: Τους Ανθρωπόμορφους, τους Ερπετοειδείς ή Σαυροειδείς ή Δρακονιανούς και τους Γκρίζους.
   Οι Ανθρωπόμορφοι έχουν ύψος 2,00 έως 2,20 μέτρα, είναι πάρα πολύ όμορφοι και περιγράφονται συνήθως με ξανθά ή άσπρα μαλλιά. Οι Ερπετοειδείς ή Σαυροειδείς ή Δρακονιανοί έχουν μορφολογικά χαρακτηριστικά ανθρώπου και ερπετού και έχουν ύψος 1,60 έως 1,80 μέτρα. Οι Γκρίζοι έχουν λεπτεπίλεπτο σώμα με γκρίζο δέρμα και έχουν ύψος 1,00 έως 1,50 μέτρο. Επίσης, έχουν μεγάλο κεφάλι και μεγάλα μαύρα μάτια. Εκτός από τους Γκρίζους υπάρχουν και οι Μεγάλοι Γκρίζοι, το ύψος των οποίων φτάνει μέχρι και τα 2,50 μέτρα. Οι Γκρίζοι απαγάγουν ανθρώπους δημιουργώντας υβρίδια με τον συνδυασμό γήινου και εξωγήινου γενετικού υλικού. Τα υβρίδια περιγράφονται είτε ως όντα που σχεδόν δεν ξεχωρίζουν από τους ανθρώπους, είτε ως όντα που έχουν σχεδόν εξωγήινη μορφή, με ανθρώπινα όμως μάτια. Συχνά ένα υβρίδιο ξεχωρίζει από το μεγάλο του μέτωπο, τα πολύ ανοιχτόχρωμα μάτια του, το χλωμό δέρμα του και την ιδιόμορφη συμπεριφορά του.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ, ΤΩΝ ΒΑΒΥΛΩΝΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ, ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ;

   Επικεφαλής των Ανουννάκι είναι ο Μαρδούκ. Ο Μαρδούκ έχει την προσωνυμία Βάαλ που σημαίνει «Κύριος». Ο Βάαλ αποκαλείται Βάαλ Ζεβούβ που σημαίνει «Υψηλότατος» αλλά και με παραλλαγή του ονόματος αυτού Βέελ Ζεβούλ.

   Ο Βάαλ, όπως και ο ανώτερος θεός των Αιγυπτίων, ο Αμούν, είναι ένα από τα 72 δαιμονικά πνεύματα που έθεσε ο Σολομώντας υπό την εξουσία του για το χτίσιμο του ναού των Ισραηλιτών. `Οταν ο Σολομώντας ξεκίνησε το χτίσιμο του ναού, ένας από τους υπηρέτες του, ο Τζαΐρ, έχανε κάθε μέρα δυνάμεις γιατί ένας δαιμονικός βρυκόλακας ρουφούσε το αίμα του. Τότε ο Σολομώντας ανέβηκε σ’ έναν ψηλό βράχο του λόφου Μορία και αφού προσευχήθηκε στον Γιαχβέ, του παρουσιάστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ που του έδωσε ένα δαχτυλίδι με το οποίο θα μπορούσε να ελέγχει τους δαίμονες. Μόλις ο Σολομώντας φόρεσε το δαχτυλίδι, κατάφερε να υποτάξει όχι μόνο τον Ορνία, τον δαίμονα που ρουφούσε το αίμα του Τζαΐρ, αλλά και μία ολόκληρη στρατιά δαιμόνων μαζί με τον βασιλιά τους, τον Βάαλ Ζεβούβ. Τους δαίμονες που κατάφερε να υποτάξει τους έβαλε να εργαστούν στην κατασκευή του ναού, ενώ τους πιο επικίνδυνους από αυτούς τους έκλεισε μέσα σε δοχεία που σφράγισε. Οι δαίμονες αυτοί στο Κοράνι ονομάζονται Τζίνι (Κεφάλαιον 55, Ο Ελεήμων): «Εσείς, άνθρωποι και Τζίνι, αν μπορείτε, διαπεράστε τα όρια που χωρίζουν τον ουρανό και τη γη. Δεν θα το κατορθώσετε παρά μόνο αν εμείς σας επιτρέψουμε».

   Τη γνώση της επίκλησης των 72 αυτών δαιμονικών πνευμάτων την κατέγραψε ο Σολομώντας στο βιβλίο της Σολομωνικής. Τα ονόματα των 72 δαιμονικών πνευμάτων, τα οποία αναφέρονται στο Lemegeton, είναι: Βάαλ, Αγάρης, Βασσαγός, Μαρμπάς, Σαμιγκινά, Βαλεφόρ, Βαρβάτος, Αμούν, Μπουέρος, Παίμων, Γουσίων, Μπέλεθ, Σίτρι, Λεράζ, Μπάλαμ, Καμίων, Ελιγών, Βότις, Ζεπάρ, Βαθήν, Σάλλος, Μάραξ, Πούρσων, Ίπος, Ναβήριος, Αίημ, Γκλάσια Λαμπολάς, Μπιούν, Μπερίθ, Ρονοβέ, Φορνέας, `Ασταρωθ, Φόρας, Ασμοδαίος, Γκεάπ, Φορφούρ, Μαρχωσιάς, Στόλας, Φοίνιξ, Χάλφας, Μάλφας, Ραούμ, Φωκαλόρ, Βεπάρ, Σαξ, Σαμπνόκ Ρα, Βινέ, Μπιφρόνς, Βουάλ, Χααγκεντί, Κροσσέλ, Φουρκάς, Μουρμούρ, Ορομπάς, Γκρεμορύ, Οσέ, Αλλόκες, Οριάς, Βαπουλά, Ζαγκάν, Βαλάκ, Αντράλ, Χαουρές, Ανδρέαλφος, Κιμεγές, Αμδουσιάς, Βελιάλ, Ντεκαράμπια, Αμύ, Σήρε, Δανταλίων και Ανδρομάλιος.

   Η `Ασταρωθ, η οποία είναι ένα από τα 72 δαιμονικά πνεύματα, ήταν θεότητα των Σουμερίων, των Βαβυλωνίων, των Ασσυρίων και των Φοινίκων. Ονομαζόταν από τους Σουμερίους Ινάννα, ενώ από τους Βαβυλωνίους, τους Ασσυρίους και τους Φοίνικες Ιστάρ ή Αστάρτη. Η `Ασταρωθ ήταν αδελφή του `Ενκι ή `Εα ή Ωάννες, του Ούτου ή Σάμας και της Νινλίλ. Ο `Ενκι με τη Νινχούρσαγκ έκανε τον Βάαλ, ενώ η Νινλίλ με τον Ενλίλ, τον αδελφό της Νινχούρσαγκ, έκανε τη Νίσαμπα, τον Νινούρτα, τον Νάννα ή Σιν και τον Νεργκάλ.
   Ο Βάαλ, η `Ασταρωθ και ο Αμούν, λοιπόν, είναι τρεις από τους ισχυρότερους δαίμονες. Μάλιστα ο Πλούταρχος αναφέρει για τον Αμούν (Περί `Ισιδος και Οσίριδος, 381): «Λένε ακόμα ότι είναι το μόνο ζώο (ο κροκόδειλος) που ζει στο νερό και τα μάτια του καλύπτει υμένας λεπτός και διαφανής που κατεβαίνει από το μέτωπο, ώστε να βλέπει χωρίς να τον βλέπουν, όπως συμβαίνει με τον πρώτο θεό (τον Αμούν)».
   Επικεφαλής των δαιμόνων είναι ο Σατανάς, ο οποίος ήταν αρχικά ένας από τους Ελοχίμ και ονομαζόταν Εωσφόρος. Ο Εωσφόρος θέλησε να γίνει ίσος με τον Γιαχβέ, με αποτέλεσμα να έρθει σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του Γιαχβέ και να ηττηθεί (Ησαΐας, κεφάλαιον 14, στίχος 12): «Πώς έπεσες από τον ουρανό, Εωσφόρε, υιέ της αυγής! Πάνω στη γη συντρίφτηκες εσύ, που υπέταξες λαούς. `Ελεγες μέσα σου, ‘‘Στον ουρανό θ’ ανέβω, τον θρόνο μου θα υψώσω πάνω απ’ τ’ άστρα του Θεού. Θα πάρω θέση πάνω στο βουνό, στον μακρινό βορρά που οι θεοί συνάζονται. Θ’ ανέβω πάνω από τα σύννεφα και με τον `Υψιστο θα είμαι ίσος’’». Οι έκπτωτοι Ελοχίμ αν και είναι ενεργειακά όντα, μετά την αποστασία τους περιγράφονται ως ερπετοειδείς. Αυτό σημαίνει ότι όταν παίρνουν υλική μορφή χρησιμοποιούν σώματα ερπετοειδών.
   Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη διαβάζουμε (κεφάλαιον 12, στίχος 4): «Η ουρά του δράκοντα σέρνει το ένα τρίτο των άστρων του ουρανού». Κυριολεκτικά το απόσπασμα αυτό δεν μπορεί να εννοεί ότι ο δράκοντας, ο καλούμενος Διάβολος και Σατανάς, σέρνει το ένα τρίτο των άστρων του ουρανού. Αυτό που εννοεί είναι ότι παρασέρνει το ένα τρίτο των άστρων του ουρανού, δηλαδή ότι παρασέρνει τους κατοίκους αυτών των αστρικών συστημάτων. Εφ’ όσον ο Σατανάς και οι άγγελοί του χρησιμοποιούν σώματα ερπετοειδών και εφ’ όσον κάποιοι από τους εξωγήινους περιγράφονται ως ερπετοειδείς είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι το ένα τρίτο των αστρικών συστημάτων του ουρανού που κατοικείται από ερπετοειδή όντα είναι υπό την κυριαρχία του Σατανά και των αγγέλων του.

ΚΟΙΛΗ ΓΗ

   Ο `Οσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός στις προφητείες του αναφέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έκλεισε τις πύλες των Ινδιών από τις οποίες μέλλει να βγουν 72 βασιλείς με τον λαό τους: «Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγούν τότε από εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους».
   Οι 72 αυτοί βασιλείς δεν είναι άλλοι από τα 72 δαιμονικά πνεύματα. Επίσης, οι 72 αυτοί βασιλείς είναι οι 72 συνωμότες που απέκτησε ο ερπετοειδής Τυφώνας (Πλούταρχος, Περί `Ισιδος και Οσίριδος, παράγραφος 356): «Ο Τυφώνας απέκτησε συνωμότες εβδομήντα δύο άνδρες». `Οσο για τα βδελυρά έθνη, αυτά είναι: Οι Γωγ, οι Μαγώγ, οι Ανώγ, οι Γαγ, οι Εβηλιάζ, οι Διφάρ, οι Φωτιναίοι, οι Λεβαίοι, οι Αννέοι, οι Χαριζαίοι, οι Δεκελμοί, οι Δερματιανοί, οι Ζελματιανοί, οι Χαναναίοι, οι Αμαζαχαρτοί, οι Γαρμηαδεοί, οι Κυνοκέφαλοι, οι Σερβιοί, οι Αλανοί, οι Φισολονικίοι, οι Αρσυναίοι και οι Ασαρταριοί.
   Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη διαβάζουμε για τα έθνη Γωγ και Μαγώγ (κεφάλαιον 20, στίχοι 7-9): «Και όταν συμπληρωθούν τα χίλια χρόνια, θα λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του και θα βγει για να εξαπατήσει τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ. Αυτούς θα συγκεντρώσει στον πόλεμο και ο αριθμός τους θα είναι σαν την άμμο της θάλασσας. Ανέβηκαν στην επιφάνεια της γης και περικύκλωσαν το στράτευμα των αγίων και την πόλη την αγαπημένη. Κατέβηκε όμως φωτιά από τον ουρανό και τους κατέκαψε».
   Στο Βιβλίο του Ιεζεκιήλ αναφέρεται ότι ο Γιαχβέ θα βγάλει τα έθνη Γωγ και Μαγώγ στα τέλη των καιρών από τη φυλακή τους για να επιτεθούν στη χώρα του Ισραήλ (κεφάλαια 38-39): «Ο Κύριος μου είπε, ‘‘`Ανθρωπε, κοίταξε προς τον Γωγ στη χώρα του Μαγώγ, στον μεγάλο άρχοντα της Μεσέχ και της Τουβάλ και προφήτεψε εναντίον του. Πες του ότι εγώ ο Κύριος, ο Θεός, λέω: Είμαι εναντίον σου, Γωγ, μεγάλε άρχοντα της Μεσέχ και της Τουβάλ! Θα σε θέσω κάτω από τον έλεγχό μου. Θα βάλω άγκιστρα στα σαγόνια σου και θα σε βγάλω για πόλεμο εσένα και όλο τον στρατό σου, τα άλογα και τους καβαλάρηδες, όλους ντυμένους μεγαλόπρεπα, μεγάλο πλήθος πεπειραμένων πολεμιστών με θυρεούς και με ασπίδες. Μαζί σου θα έρθουν οι στρατοί της Περσίας, της Αιθιοπίας και της Λιβύης, οπλισμένοι με ασπίδες και περικεφαλαίες, κι επίσης τα στρατεύματα της Γόμερ και της Βαιθ Τωγαρμά, από τις εσχατιές του βορρά, καθώς και πολλοί άλλοι λαοί. Ετοιμάσου εσύ ως επικεφαλής και να έχεις έτοιμο και όλο το στράτευμά σου υπό τις διαταγές σου. `Επειτα από πολλά χρόνια, στα τέλη των καιρών, θ’ αναλάβεις υπηρεσία και θα επιτεθείς εναντίον της χώρας του Ισραήλ. Οι κάτοικοί της, που θα έχουν γλιτώσει από τον πόλεμο, θα έχουν επιστρέψει από πολλές χώρες όπου ζούσαν και θα έχουν συγκεντρωθεί στα βουνά του Ισραήλ, τα οποία για πολύ καιρό ήταν έρημα. Κι ενώ όλοι θα κατοικούν εκεί με ασφάλεια, εσύ με τον στρατό σου και το πλήθος των συμμάχων σου θα προελάσεις σαν θύελλα και θα εισβάλεις στη χώρα τους σαν σύννεφο που έρχεται να καλύψει τη γη.

  Την ημέρα εκείνη πολλές σκέψεις θα έρθουν στο μυαλό σου και θα συλλάβεις ένα ύπουλο σχέδιο. Θα σκεφτείς να εκστρατεύσεις εναντίον αυτών των φιλήσυχων ανθρώπων, που κατοικούν με ασφάλεια σε μία χώρα με ατείχιστες πόλεις και σε περιοχές δίχως πύλες και αμπάρες. Θα έρθεις να λεηλατήσεις και ν’ αρπάξεις πολλά λάφυρα. Θα επιτεθείς εναντίον ανθρώπων που εγκαταστάθηκαν σ’ ερημωμένους τόπους κι έχτισαν εκεί τα σπίτια τους, εναντίον ενός λαού που συνάχθηκε μέσα από τα έθνη κι απέκτησε κτήνη και άλλα αγαθά, και τώρα ζει στο κέντρο της γης. Οι κάτοικοι της Σαβά και της Δεδάν και οι έμποροι της Θαρσείς και των γύρω περιοχών της θα σε ρωτούν: Μάζεψες στρατό για να λεηλατήσεις και ν’ αρπάξεις λάφυρα; `Ηρθες για να πάρεις ασήμι και χρυσάφι, ν’ αρπάξεις κτήνη και αγαθά και πλούσια λεία; Εγώ ο Κύριος ο Θεός το λέω.
   »Γι’ αυτό, άνθρωπε, προφήτεψε εναντίον του Γωγ και πες του: `Ακου τι έχει να σου πει ο Κύριος, ο Θεός: Εκείνο τον καιρό, τότε που ο λαός μου ο Ισραήλ θα ζει με ασφάλεια, θα σηκωθείς και θα έρθεις από τον τόπο σου, από τις εσχατιές του βορρά, επικεφαλής ενός μεγάλου και δυνατού στρατού, ο οποίος θ’ αποτελείται από άνδρες πολλών εθνοτήτων και όλοι τους θα ιππεύουν άλογα. Θα επιτεθείς εναντίον του λαού μου, του Ισραήλ, σαν σύννεφο που έρχεται να καλύψει τη γη. Στα τέλη των καιρών θα γίνει αυτό. Θα σε στείλω, Γωγ, να κατακτήσεις τη χώρα μου, για να γνωρίσουν τα άλλα έθνη ότι εγώ είμαι Θεός άγιος. Αυτό θα τους το αποδείξω ενεργώντας μέσω εσού. Εγώ ο Κύριος, ο Θεός, δηλώνω ότι εσύ είσαι εκείνος για τον οποίο μίλησα στο παρελθόν με τους δούλους μου, τους προφήτες του Ισραήλ. Αυτοί για χρόνια προφήτευαν ότι θα σε έστελνα να πολεμήσεις τον Ισραήλ’’.
   »Ο Κύριος, ο Θεός, λέει, ‘‘Την ημέρα που ο Γωγ θα εισβάλει στη χώρα των Ισραηλιτών, θ’ ανάψει ο φοβερός θυμός μου. Και δηλώνω ότι μέσα στην αγανάκτηση και στον θυμό μου θα γίνει στη χώρα του Ισραήλ μεγάλος σεισμός. Από την παρουσία μου θα τρέμουν τα ψάρια στη θάλασσα, τα πουλιά στον ουρανό, τα άγρια θηρία, όλα τα ερπετά που σέρνονται στη γη και όλοι οι άνθρωποι που ζουν πάνω σ’ αυτή. Τα βουνά θα ισοπεδωθούν, οι γκρεμοί θα κατολισθήσουν και κάθε τείχος θα καταρρεύσει. Θα τον κατατρομάξω με κάθε τρόπο. Οι στρατιώτες του Γωγ θ’ αλληλοεξοντωθούν. Θα τον τιμωρήσω με επιδημίες και αιματοχυσίες. Θα ρίξω πάνω στον ίδιο, στον στρατό του και στο πλήθος των συμμάχων του καταιγίδες και χαλάζι, φωτιά και θειάφι. `Ετσι θα φανερώσω τη μεγαλοσύνη και την αγιότητά μου και θα κάνω γνωστό τον εαυτό μου στα ξένα έθνη. Θα μάθουν ότι εγώ είμαι ο Κύριος.
   »Κι εσύ, άνθρωπε, προφήτεψε εναντίον του Γωγ και πες του: `Ακου τι λέει για σένα ο Κύριος, ο Θεός: Είμαι εναντίον σου, Γωγ, μεγάλε άρχοντα της Μεσέχ και της Τουβάλ. Θα σε βάλω κάτω από τον έλεγχό μου και θα σε κατευθύνω. Θα σε ανεβάσω από τις εσχατιές του βορρά και θα σε φέρω να επιτεθείς στα βουνά του Ισραήλ. Μετά θα χτυπήσω κι εσένα, έτσι που να πέσει το τόξο σου από το αριστερό σου χέρι και τα βέλη σου από το δεξί. Θα πέσετε νεκροί στα βουνά του Ισραήλ, εσύ, ο στρατός σου και το πλήθος των συμμάχων σου. Θα σας δώσω για τροφή στα όρνεα κάθε είδους και στ’ άγρια θηρία. Θα πέσεις νεκρός στο χώμα, κατά πώς το λέω εγώ, ο Κύριος ο Θεός.
   »Φωτιά θα στείλω στη χώρα του Μαγώγ και εναντίον αυτών που κατοικούν με ασφάλεια στις ακτές. Θα μάθουν ότι εγώ είμαι ο Κύριος. Θα κάνω να γνωρίσουν οι Ισραηλίτες, ο λαός μου, πόσο άγιος είμαι. Δεν θα τους αφήσω άλλο να με αγνοούν και τα έθνη θα μάθουν ότι εγώ είμαι ο Κύριος, ο άγιος Θεός του Ισραήλ. Να, έρχεται η μέρα που αυτό θα πραγματοποιηθεί, κατά πώς εγώ, ο Κύριος ο Θεός, το έχω προαναγγείλει’’.
   »Ο Κύριος λέει, ‘‘Οι κάτοικοι των πόλεων του Ισραήλ θα βγουν εκείνη την ημέρα έξω από τις πόλεις τους και θα κάψουν τα όπλα των εχθρών τους, τις ασπίδες, τους θυρεούς, τα τόξα, τα βέλη, τα ακόντια και τις λόγχες. Θα τα χρησιμοποιούν για καυσόξυλα επτά χρόνια. Δεν θα έχουν ανάγκη να φέρνουν ξύλα από τους αγρούς ούτε από τα δάση, γιατί θ’ ανάβουν φωτιά με τα όπλα. `Ετσι θα λεηλατήσουν εκείνους που τους λεηλάτησαν και θα λαφυραγωγήσουν εκείνους που τους λαφυραγώγησαν.
   »`Οταν θα συμβούν αυτά, θα δώσω στον Γωγ τόπο ταφής εκεί, στη χώρα του Ισραήλ. Ο τόπος αυτός θα βρίσκεται ανατολικά της Νεκράς Θάλασσας και το νεκροταφείο θα κλείνει τον δρόμο στους ταξιδιώτες. Εκεί θα θάψουν τον Γωγ και όλο τον στρατό του και θα ονομάσουν τον τόπο εκείνο Κοιλάδα του Στρατού του Γωγ’’».
   Ο περιηγητής του 6ου αιώνα π.Χ. Σκύλαξ, ο οποίος περιόδευσε στην Ινδία έπειτα από εντολή του βασιλιά των Περσών Δαρείου για να καταγράψει τα έθνη και τις φυλές της, γράφει για τους Κυνοκέφαλους (Περί Ινδών): «Υπήρχαν στα βουνά του Ινδού ποταμού και της κεντρικής Ινδίας, όπου ζούσαν σε σπηλιές και υπόγειες στοές, άνθρωποι που είχαν κεφάλι σκύλου. Και όλοι τους, άνδρες και γυναίκες, είχαν μία μεγάλη ουρά».
   Στους Κυνοκέφαλους αναφέρεται επίσης και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μέγας Φώτιος (810-893 μ.Χ.): «Στα βουνά του Ινδού ποταμού ζουν άνθρωποι που έχουν κεφάλι σκύλου. Τα ρούχα τους είναι από δέρμα άγριων ζώων. Δεν μιλούν καμία γλώσσα αλλά ωρύονται όπως τα σκυλιά και συνεννοούνται με τον τρόπο αυτό. Οι Ινδοί τους αποκαλούν Καύστριους που στα ελληνικά σημαίνει Κυνοκέφαλοι. Τα δόντια τους είναι ισχυρότερα από εκείνα των σκύλων. Τους βρίσκει κανείς μέχρι και στον Ινδό ποταμό. Είναι μαύροι και έχουν βαθύ το αίσθημα της δικαιοσύνης, όπως οι άλλοι Ινδοί με τους οποίους άλλωστε είναι σε επαφή. Καταλαβαίνουν τη γλώσσα των άλλων, αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν. Συνεννοούνται με νοήματα όπως οι κωφάλαλοι. Το έθνος τους αριθμεί εκατόν είκοσι χιλιάδες. Οι Κυνοκέφαλοι που κατοικούν στα βουνά δεν κάνουν καμία δουλειά. Ζουν από το κυνήγι, το κρέας του οποίου ξηραίνουν στον ήλιο. Δεν ζουν σε σπίτια. Ζουν σε σπήλαια και κυνηγούν τα θηρία με τόξα και ακόντια. Είναι τόσο γρήγοροι ώστε ξεπερνούν τα θηρία αυτά στο τρέξιμο. Οι γυναίκες τους λούζονται μία φορά τον μήνα όταν έρθει η περίοδός τους, ποτέ άλλοτε. Οι άνδρες δεν λούζονται, αλλά τρίβουν κάποιο λάδι που βγάζουν από το γάλα και σκουπίζονται με δέρματα. Ντύνονται με λεπτά δέρματα άνδρες και γυναίκες. Οι πλουσιότεροι φορούν λινά, αλλά είναι λίγοι. Δεν έχουν κρεββάτια. Κοιμούνται σε στρώματα από φύλλα δέντρων. `Ολοι τους, άνδρες και γυναίκες, έχουν ουρά, όπως τα σκυλιά. Οι άνδρες ενώνονται με τις γυναίκες τετραποδιστί, όπως και πάλι τα σκυλιά. Είναι δίκαιοι και ζουν μέχρι διακόσια χρόνια».
   Ο Κυνοκέφαλοι είναι οι Λυκάνθρωποι κι αυτό φαίνεται από το ότι ο ιατρός του 6ου αιώνα μ.Χ. Αέτιος Αμιδηνός, ο οποίος κάνει λόγο για ανθρώπους που κατέχονταν από κυνανθρωπία, ταυτίζει την κυνανθρωπία με τη λυκανθρωπία: «Αυτοί που κατέχονται από κυνανθρωπία, δηλαδή από λυκανθρωπία, τον Φεβρουάριο μήνα, τη νύχτα, μιμούνται σε όλα τον λύκο ή τον σκύλο και περνούν την ώρα τους μέχρι να ξημερώσει στα μνήματα. Αυτοί που πάσχουν από κυνανθρωπία, δηλαδή από λυκανθρωπία, αναγνωρίζονται από τα εξής: Είναι ωχροί, κοιτάζουν με αδράνεια, έχουν ξηρούς οφθαλμούς και δεν δακρύζουν».
   Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Λυκάνθρωποι είναι οι λεγόμενοι Καλικάντζαροι, καθώς οι Καλικάντζαροι συναντώνται στην Ελλάδα και ως Λυκοκάντζαροι ή Λυκοκάνθαροι, ενώ σε ορισμένες περιοχές της Μακεδονίας συναντώνται ακόμα και ως Λύκοι. Η ονομασία Λυκοκάντζαρος συναντάται κυρίως στη Μεσσηνία, την Κυνουρία και την Κρήτη. Οι Καλικάντζαροι έχουν περίπου το ύψος του ανθρώπου, είναι μαύροι και μαλλιαροί, τα μάτια τους είναι κόκκινα και φωτεινά, έχουν αυτιά και πόδια σαν του τράγου, μακριά γλώσσα, μακριά και γαμψά νύχια, έχουν μεγάλη δύναμη και τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα.
   Ως προς την περίπτωση των 72 δαιμονικών πνευμάτων και των βδελυρών εθνών Γωγ και Μαγώγ, ενδιαφέρον παρουσιάζει το εξής απόσπασμα από την «Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας» του Τζέφρυ του Μόνμαουθ: «Στην Ελλάδα ζούσε ένας ισχυρός βασιλέας, ο οποίος ήταν τόσο γενναίος, ευγενής και περήφανος που ξεπέρασε όλους τους άλλους βασιλιάδες. Είχε μία όμορφη καλοαναθρεμμένη βασίλισσα με την οποία έκανε τριάντα θυγατέρες. `Ολοι τις είχαν για πανέμορφες και όλες μεγαλώνανε μαζί. Ο πατέρας και η μητέρα ήταν ψηλοί και τα παιδιά τους αναπτύχθηκαν όπως και εκείνοι. Δεν μπορώ να σας πω τα ονόματά τους εκτός από εκείνο της μεγαλύτερης, μίας πανύψηλης και πανέμορφης κόρης που την έλεγαν Αλβίνα. Μόλις φτάσανε στην ηλικία της παντρειάς, ο βασιλιάς και η βασίλισσα τις πάντρεψαν με βασιλιάδες σπουδαίους και τρανούς. Αλλά αν και η κάθε μία τους πήρε έναν βασιλιά και ήταν βασίλισσα με κάθε δικαίωμα, από υπερηφάνεια αλλά και χαρακτήρα κατέστρωσαν ένα μεγάλο έγκλημα. Δεν πίστευαν ότι κάτι ήταν δυνατόν να φανερωθεί από τους σχεδιασμούς τους, έτσι μαζεύτηκαν όλες μαζί και έκαναν μυστικό συμβούλιο. Και συμφώνησαν μεταξύ τους ότι καμία από αυτές δεν θα υπαγόταν στην εξουσία άλλου, ακόμα κι αν αυτός ήταν ο κύριός τους ή γείτονας ή συγγενής ή κάθε άλλος αφέντης, ‘‘Αλλά να που οι άνδρες μας ολημερίς μας κρατάνε σε υποταγή και μας κυβερνούν όπως τους ευχαριστεί’’. Γιατί ήταν θυγατέρες ενός μεγάλου βασιλιά και δεν είχαν υποταχθεί ποτέ σε κάποιον, ούτε και επιθυμούσαν, ούτε και ήθελαν να έχουν κάποιον για αφέντη και δεν ήθελαν σε τίποτα κανείς να τις υποχρεώνει. Και μάλλον προτιμούσαν να κυβερνούν αυτές τους άνδρες τους και ό,τι εκείνοι κατείχαν. Η ιδέα ότι κανείς ποτέ δεν θα μπορούσε πια να τις διατάξει έφερε χαρά σε όλες και καθώς δεν ήθελαν να κάνουν καθώς τις ορμηνεύανε οι άνδρες τους και να τους υπακούνε και να τους εκτελούν όλα τους τα βίτσια, έκαναν συμφωνία και ορκίστηκαν σε όρκο τρομερό, η κάθε μία της να δολοφονήσει τον ίδιο της τον άνδρα, την ίδια μέρα που αυτός θα ερχότανε σε αυτήν με ιδιωτικές προθέσεις και την αγκάλιαζε και αναζητούσε το ιδιαίτερο δωμάτιο. Βάλανε μία ημερομηνία για να κάνουν αυτό που σκέφτηκαν και όλες συμφώνησαν, εκτός από τη νεότερη. Αυτή δεν ήθελε να κάνει κακό στον κύριό της αφού τον αγαπούσε βαθιά από καρδιάς. Και μόλις το συμβούλιο ολοκληρώθηκε, όλες γυρίσανε στις διάφορες χώρες τους. Η συνωμοσία, όμως, δεν ευχαριστούσε τη νεότερη από όλες γιατί αγάπησε τον κύριό της και εξαιτίας της συνελήφθησαν από τους άνδρες τους και βρέθηκαν αντιμέτωπες με τους δικαστές. Αλλά οι δικαστές ήταν σοφοί. Επειδή οι κατηγορούμενες έρχονταν από ευγενική γέννα και οι δικαστές δεν επιθύμησαν να δυσφημίσουν και να ντροπιάσουν τις οικογένειες της μητέρας τους και του πατέρα τους, ο οποίος βασίλευε σε ένα τόσο μεγάλο βασίλειο, ούτε και ήθελαν να ντροπιάσουν τις οικογένειες των κυρίων των πλουσίων γαιών που εκείνες είχαν παντρευτεί. Κι έτσι, δεν τις καταδίκασαν σε θάνατο αλλά διέταξαν αντί γι’ αυτό, ότι θα έπρεπε να εξοριστούν από τη χώρα της γέννησής τους δια παντός χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής. `Ετσι, λοιπόν, τις οδήγησαν στο λιμάνι και τις έκλεισαν μέσα σε ένα πλοίο. Οι γυναίκες παρασυρμένες από τον άνεμο και τις θύελλες έφτασαν σε μία γη, η οποία ονομάστηκε Αλβιόνα επειδή πρώτη αποβιβάστηκε σ’ αυτή η Αλβίνα. Η γη αυτή ήταν ακατοίκητη κι έτσι οι Ινκούμπι, κάποιες δαιμονικές οντότητες, πήραν τη μορφή ανδρών και ενώθηκαν μαζί τους. `Υστερα οι Ινκούμπι χάθηκαν και οι γυναίκες γέννησαν από αυτούς γίγαντες. Οι γίγαντες ζούσαν στην Αλβιόνα μέχρις ότου ήρθαν στο νησί οι Βρετανοί. Οι Βρετανοί, οι οποίοι ήταν Τρώες που έφυγαν από την κατεστραμμένη Τροία και ήρθαν στην Αλβιόνα 260 χρόνια μετά την Αλβίνα, έσφαξαν όλους τους γίγαντες εκτός από τον αρχηγό τους, τον Γωγμαγώγ. Αρχηγός των Βρετανών ήταν ο Βρούτος, από τον οποίο πήραν το όνομά τους».
   Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι οι Τρώες ήταν ελληνικό φύλο. Ο ιστορικός του 1ου αιώνα π.Χ. Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς γράφει: «`Οτι και το έθνος των Τρώων είναι ελληνικό, όπως και όσα άλλα εξόρμησαν εκ της Πελοποννήσου, έχει ειπωθεί και από κάποιους άλλους από παλιά». Τον 5ο αιώνα μ.Χ., όμως, εισέβαλαν στη Βρετανία οι `Αγγλοι και οι Σάξονες, οι οποίοι ήταν γερμανικής καταγωγής, υποτάσσοντας τους εντόπιους πληθυσμούς.

    Η περιοχή όπου έκλεισε τις πύλες των Ινδιών ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν η `Αορνος Πέτρα, για την οποία λέει ο Φιλόστρατος (Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίον 2, παράγραφος 10): «`Ακουσε όμως ότι την κατέλαβε ο Αλέξανδρος και ότι ονομαζόταν `Αορνος όχι γιατί είχε ύψος δεκαπέντε στάδια γιατί τα ιερά πτηνά πετούν πάνω από αυτό το ύψος, αλλά γιατί στην κορυφή  της  λένε  πως  υπάρχει  ρήγμα  που  τραβάει τα πτηνά που πετούν από πάνω, κάτι που μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα στον πρόδομο του Παρθενώνος». Ο Στράβωνας λέει για το ρήγμα που υπήρχε στην κορυφή της Αόρνου Πέτρας (Γεωγραφικά, βιβλίον 14, παράγραφος 11): «Είναι σπήλαιο ιερό, το οποίο λέγεται χαρώνιο, ολέθριο που έχει αποφράδα». Αποφράδα είναι η πύλη η οποία αποτελεί είσοδο που οδηγεί στον Κάτω Κόσμο.
   Ο Μέγας Αλέξανδρος, λοιπόν, έκλεισε τις πύλες των Ινδιών ώστε να φυλακίσει στον Κάτω Κόσμο τα 72 δαιμονικά πνεύματα με τον λαό τους. 

   Ο Κάτω Κόσμος είναι τεράστιες κοιλότητες στο εσωτερικό της Γης οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με στοές, ενώ στην επιφάνεια της Γης υπάρχουν στόμια τα οποία αποτελούν εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό της (Πλάτων, Φαίδων): «`Οσο για τις περιοχές στο εσωτερικό της γης, αυτές είναι συνέχεια των κοιλωμάτων της και υπάρχουν πολλές περιμετρικά σ’ όλη τη γη. `Αλλες είναι βαθύτερες και πιο ανοιχτές απ’ αυτήν που κατοικούμε εμείς, άλλες πάλι είναι πιο βαθιές, αλλά το χάσμα τους είναι μικρότερο από το χάσμα του δικού μας τόπου, υπάρχουν ωστόσο μερικές που είναι μικρότερες στο βάθος και πιο πλατιές από τον δικό μας τόπο. `Ολες αυτές οι περιοχές κάτω από τη γη συγκοινωνούν μεταξύ τους σε πολλά σημεία, με τρύπες άλλοτε στενότερες και άλλοτε φαρδύτερες και βγάζουν κάπου. Στα σημεία όπου νερό ρέει άφθονο από τη μία στην άλλη, όπως σε κρατήρες, υπάρχουν αστείρευτα ρεύματα ποταμών, τεράστιου μεγέθους, κάτω από τη γη, με θερμά αλλά και ψυχρά ύδατα. Εκεί που υπάρχει άφθονη φωτιά, μεγάλοι πύρινοι ποταμοί κι άλλοι από υδαρή λάσπη, άλλοτε πιο διαυγή, άλλοτε πιο λασπουδερή, όπως στη Σικελία οι ποταμοί λάσπης που κυλούν πριν από τη λάβα κι η ίδια η λάβα. Αυτοί οι ποταμοί πλημμυρίζουν κάθε φορά τους τόπους, ανάλογα με τη φορά που τυχαίνει να έχει το ρεύμα. `Ολες αυτές οι κινήσεις προς τα πάνω και προς τα κάτω γίνονται λες και υπάρχει μέσα στη γη μία αιώρηση κι αυτή η αιώρηση οφείλεται στο εξής, ανάμεσα στα χάσματα της γης υπάρχει κυρίως ένα που είναι όντως τεράστιο, διαμπερές και διασχίζει ολόκληρη τη γη, αυτό ακριβώς για το οποίο μίλησε ο `Ομηρος λέγοντας, ‘‘Πολύ μακριά, στο σημείο όπου κάτω από τη γη υπάρχει το πιο βαθύ βάραθρο’’, αυτό δηλαδή που και ο ίδιος σε άλλα σημεία και πολλοί από τους ποιητές έχουν αποκαλέσει Τάρταρο».

   Ο Ησίοδος (Θεογονία, στίχοι 720-721) αναφέρει ότι ο Τάρταρος απέχει από την επιφάνεια της γης όσο απέχει ο ουρανός από τη γη. Η απόσταση από την επιφάνεια της γης μέχρι το διάστημα, δηλαδή το πάχος της ατμόσφαιρας, είναι περίπου 1000 χιλιόμετρα. Αυτό σημαίνει ότι ο Τάρταρος απέχει από την επιφάνεια της γης περίπου 1000 χιλιόμετρα και άρα βρίσκεται ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό μανδύα, καθώς το πάχος που έχει η ατμόσφαιρα είναι περίπου όσο και το πάχος που έχει ο στερεός φλοιός και ο εξωτερικός μανδύας μαζί.

   Η Ελλάδα είναι γεμάτη από ανοίγματα τα οποία αποτελούν εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό της Γης. Πολλά ιερά μάλιστα όπως ναοί, μαντεία, νεκρομαντεία και Ασκληπιεία είναι χτισμένα πάνω σε τέτοια ανοίγματα. Αλλά και αρκετές εκκλησίες είναι χτισμένες πάνω σε τέτοια ανοίγματα και μάλιστα οι εκκλησίες αυτές έχουν κωδικά ονόματα όπως: Παναγία η Φωτοστοούσα, Παναγία η Τρυπητή, Παναγία η Εκατονταπυλιανή, Παναγία η Παραπορτιανή, Παναγία η Φανερωμένη, Κοίμησις της Θεοτόκου, Ζωοδόχου Πηγής, Μεταμόρφωση του Σωτήρα, Προφήτης Ηλίας, Αγία Φωτεινή, `Αγιος Χαράλαμπος, `Αγιος Φανούριος, `Αγιος Αθανάσιος, Αγία Παρασκευή, Αγία Κυριακή, `Αγιος Γεώργιος, `Αγιος Δημήτριος και `Αγιοι Ανάργυροι. Οι εκκλησίες αυτές έχουν καταπακτή κάτω από την Αγία Τράπεζα ή κάπου κοντά στο ιερό, όπου υπάρχει πρόσβαση προς το υπέδαφος. Μάλιστα τα κυκλικά κυροπήγια τα έβαζαν παλιά στο κεφάλι ώστε να βλέπουν στο σκοτάδι και να έχουν ελεύθερα τα χέρια.

   Χαρακτηριστικά παραδείγματα ανοιγμάτων τα οποία αποτελούν εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό της Γης είναι τα εξής: Στα Καλάβρυτα, μέσα στο Μεγάλο Σπήλαιο, υπάρχουν σφραγισμένα περάσματα και μάλιστα υπάρχει εκεί ένα εκκλησάκι στο οποίο πήγαιναν παλιά οι άνθρωποι να προσευχηθούν για να μην έρθουν οι Καλικάντζαροι που έβγαιναν από εκεί. `Εξω από το χωριό Βραχάς, στο Βελούχι της Ευρυτανίας, υπάρχει ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, όπου πίσω από την Αγία Τράπεζα υπάρχει καταπακτή που οδηγεί σε στοές, οι οποίες οδηγούν βαθιά κάτω από το βουνό. Στο όρος `Οθρυς της Θεσσαλίας, πάνω από τη Μονή Ξενίας, υπάρχει μία πύλη που οδηγεί σε σύμπλεγμα στοών. Η είσοδος είναι σφραγισμένη και μπροστά από το σημείο αυτό υπάρχει μία εικόνα ενός Αγγέλου με σπαθί που φυλάει την πύλη και μία επιγραφή που λέει: «`Οποιος τολμήσει να μπει εδώ μέσα θα δοκιμάσει το σπαθί μου». Στην περιοχή της Οίτης όπου υπάρχει ολόκληρο σύστημα υπόγειων στοών υπάρχουν αναφορές για βρυκόλακες και πολλές φορές έχουν βρεθεί στην εξοχή πτώματα αποστραγγισμένα από το αίμα τους. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Λαμία που βρίσκεται κοντά στην περιοχή της Οίτης πήρε την ονομασία της από τη λάμια, έναν θηλυκό βρυκόλακα με ερπετοειδή χαρακτηριστικά. Στη Λαμπεία της Ηλείας υπάρχει η `Απατη Τρύπα, στην οποία χύθηκε ολόκληρο το ποτάμι της Γαστούνης και εξαφανίστηκε! Στην Πάρο υπάρχει η Μαύρη Σπηλιά, η οποία φτάνει σε βάθη που κανείς δεν μπορεί να προσεγγίσει. Στη Σύρο υπάρχει ο Δρακόλακος, μία σπηλιά που φτάνει πάρα πολύ βαθιά κάτω από τη γη. Επίσης, υπάρχει η Δρακότρυπα στην Τριχωνία, η Δρακότρυπα στην Αράχωβα, η Δρακότρυπα στην Τριταία της Πάτρας, η Δρακοσπηλιά στην Κεφαλλονιά και η Δρακοσπηλιά στον Πλατανιστό της Ευβοίας. Τα κυριότερα, όμως, ανοίγματα στην Ελλάδα που οδηγούν στον Κάτω Κόσμο είναι τα εξής: Το στόμιο που βρίσκεται στο Ταίναρο της Λακωνίας, από το οποίο κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο ο Ηρακλής, το στόμιο που βρίσκεται στον Θορίκιο βράχο, στον Κολωνώ της Αττικής, από το οποίο κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο ο Θησέας, το στόμιο που βρίσκεται στα σπήλαια της Ερμιόνης και το στόμιο που βρίσκεται στον ναό της Αρτέμιδος, στην Τροιζήνα. Μάλιστα στην Τροιζήνα, στο όρος Αδέρες, στο σημείο όπου υπάρχει το Διαβολογέφυρο, υπάρχει δραστηριότητα υποχθόνιων οντοτήτων.

   Εκτός από τον Ηρακλή και τον Θησέα, στον Κάτω Κόσμο κατέβηκε και ο Σουμέριος βασιλιάς Γκίλγκαμες (Το `Επος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα 9, Στήλη 4 και 5): «Μία λεύγα σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Δύο λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Τρεις λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Τέσσερις λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Πέντε λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. `Εξι λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Επτά λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Οκτώ λεύγες σαν ταξίδεψε, άρχισε να φωνάζει. Βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Ούτε μπρος ούτε πίσω να δει μπορεί. Εννέα λεύγες σαν ταξίδεψε αισθάνθηκε τον βόρειο άνεμο το πρόσωπο να του χαϊδεύει. Ακόμα πυκνό ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Δέκα λεύγες σαν ταξίδεψε ήταν κοντά. `Εντεκα λεύγες σαν ταξίδεψε χάραξε μία αχτίδα. Δώδεκα λεύγες σαν ταξίδεψε είχε φωτίσει».

   Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη γίνεται λόγος γι’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη (κεφάλαιον 5, στίχος 3): «Και κανείς δεν μπορούσε, ούτε απ’ αυτούς που είναι στον ουρανό, ούτε απ’ αυτούς που είναι στη γη, ούτε απ’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη ν’ ανοίξει το βιβλίο, ούτε να το κοιτάξει». Στο εσωτερικό της Γης δεν βρίσκονται φυλακισμένα μόνο τα 72 δαιμονικά πνεύματα με τον λαό τους. Σύμφωνα με το Βιβλίο του Ενώχ εκεί φυλάκισαν οι Ελοχίμ τους διακόσιους Ελοχίμ που ενώθηκαν με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Επίσης, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία εκεί φυλάκισε ο Δίας τους Τιτάνες. Η δικαιοσύνη του Διός, όμως, ήταν τόση, που τον έκανε να δώσει χάρη στους Τιτάνες. Γι’ αυτό τους απελευθέρωσε και έκανε τον Κρόνο βασιλιά στα Νησιά των Μακάρων.

ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ

   Από την αναφορά του Οσίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού στους 72 βασιλείς και στα βδελυρά έθνη που θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους και από την ιστορία για τον δαιμονικό βρυκόλακα που ρουφούσε το αίμα του υπηρέτη του Σολομώντα, φαίνεται ότι ο θρύλος των βρυκολάκων που πίνουν ανθρώπινο αίμα προέρχεται από τους ερπετοειδείς δαίμονες.

   Οι βρυκόλακες, λοιπόν, δεν είναι παρά τα ερπετοειδή υβρίδια, τα οποία αναλίσκουν ανθρώπινες ορμόνες, σάρκα και αίμα προς διατήρηση της ανθρώπινης μορφής όταν η γενετική τους δομή φορτίζεται προς την ερπετοειδή πλευρά.

   Μία μαρτυρία για την ύπαρξη βρυκολάκων υπάρχει στο έργο του Φιλόστρατου που αναφέρεται στη ζωή του Απολλώνιου Τυανέα (Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίον 4, παράγραφος 25). Στο έργο του αυτό ο Φιλόστρατος κάνει λόγο για μία λάμια, ή μορμολυκία όπως αλλιώς λέγεται, έναν θηλυκό βρυκόλακα με ερπετοειδή χαρακτηριστικά: «`Ετυχε εκείνο τον καιρό στην Κόρινθο να ασχολείται με τη φιλοσοφία ο Δημήτριος, ένας άνδρας που είχε συμπεριλάβει στη φιλοσοφία του όλη τη δύναμη των Κυνικών. Σ’ αυτόν αργότερα αναφέρθηκε ο Φαβωρίνος σε πολλά έργα με πολύ καλά λόγια. `Οταν συνάντησε τον Απολλώνιο, έπαθε αυτό που είχε πάθει ο Αντισθένης όταν γνώρισε τη σοφία του Σωκράτη. `Ετσι τον ακολούθησε και έγινε μαθητής του και υποστηρικτής των λόγων του. Τους πιο σημαντικούς από τους μαθητές του τους έκανε οπαδούς του Απολλώνιου. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Μένιππος ο Λύκιος, άνδρας είκοσι πέντε ετών, με ορθή κρίση και ωραίο σώμα, με εμφάνιση αθλητή όμορφου και ευγενούς. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι τον Μένιππο τον είχε ερωτευτεί μία ξένη γυναίκα, γυναίκα όμορφη, κατά τα φαινόμενα, και αρκετά κομψή, λεγόταν μάλιστα πως ήταν και πλούσια. Ωστόσο τίποτα από αυτά δεν ήταν αλήθεια, παρά μόνο έτσι φαίνονταν. Διότι μία μέρα, καθώς προχωρούσε ο Μένιππος στον δρόμο προς τις Κεγχριές, συνάντησε ένα φάσμα που έγινε γυναίκα και τον έπιασε λέγοντάς του ότι τον αγαπάει από παλιά. Του είπε ακόμα ότι είναι Φοίνισσα και κατοικεί στο τάδε προάστιο της Κορίνθου. ‘‘Αν έρθεις εκεί’’, του είπε, ‘‘το βραδάκι, θα σου τραγουδήσω, θα σου δώσω κρασί που όμοιό του δεν έχεις πιεί, κανένας αντεραστής δεν θα σε ενοχλήσει και θα ζήσουμε μαζί, όμορφος εσύ μ’ εμένα την όμορφη’’. Ο νέος, που ήταν σθεναρός φιλόσοφος αλλά είχε μικρά όρια αντίστασης στον έρωτα, παρασύρθηκε από αυτά, πήγε εκείνο το βράδυ και συνέχισε να πηγαίνει, ως εραστής της, χωρίς να έχει αντιληφθεί ότι πρόκειται για φάσμα. Ο Απολλώνιος κοίταξε τον νέο προσεκτικά σαν γλύπτης, τον παρατηρούσε και τον σκιαγραφούσε και, όταν κατανόησε τον χαρακτήρα του, του είπε, ‘‘Εσύ ο καλός, που σε λαχταρούν καλές γυναίκες, ζεσταίνεις φίδι και φίδι ζεσταίνει εσένα’’. Ο Μένιππος φάνηκε να απορεί και ο Απολλώνιος του εξήγησε, ‘‘Αυτή τη γυναίκα δεν μπορείς να την παντρευτείς. Τί; Νομίζεις πως είναι ερωτευμένη μαζί σου;’’ ‘‘Ναι, μα τον Δία’’, απάντησε, ‘‘τουλάχιστον έτσι μου φέρεται’’. ‘‘Και θα την παντρευόσουνα;’’ Ρώτησε. ‘‘Θα ήταν ωραίο να παντρευτώ κάποια που με αγαπάει’’. ‘‘Πότε θα γίνουν οι γάμοι;’’ Ρώτησε. ‘‘Σύντομα, μπορεί και αύριο’’, απάντησε. Ο Απολλώνιος περίμενε ως την ώρα του γαμήλιου δείπνου και τότε στάθηκε μπροστά από τους καλεσμένους, που μόλις είχαν φτάσει, και είπε, ‘‘Πού είναι αυτή η χαριτωμένη, που για χάρη της ήρθατε;’’ ‘‘Εδώ’’, είπε ο Μένιππος και την ίδια στιγμή σηκώθηκε κατακόκκινος. Ο Απολλώνιος ρώτησε, ‘‘Τίνος από σας είναι ο χρυσός και το ασήμι και όλα τα υπόλοιπα με τα οποία στολίστηκε ο ανδρώνας;’’ ‘‘Της γυναίκας’’, είπε ο Μένιππος, ‘‘τα δικά μου υπάρχοντα είναι μόνο αυτά’’. Λέγοντας αυτά, έδειξε το ευτελές πανωφόρι του. Ο Απολλώνιος είπε, ‘‘Γνωρίζετε για τους κήπους του Ταντάλου ότι, ενώ υπάρχουν, δεν υπάρχουν;’’ ‘‘Από τον `Ομηρο’’, είπαν, ‘‘γιατί βέβαια δεν κατεβήκαμε στον `Αδη’’. ‘‘Αυτή την άποψη’’, είπε ο Απολλώνιος, ‘‘πρέπει να έχετε και για τούτον εδώ τον στολισμό, γιατί δεν είναι ύλη αλλά ιδέα της ύλης. Για να καταλάβετε τί λέω, αυτή η ενάρετη νύφη είναι μία από αυτά τα στοιχειά που οι περισσότεροι τα θεωρούν λάμιες και μορμολυκίες. Ερωτεύονται ανθρώπους και αφιερώνονται στις ερωτικές απολαύσεις, αλλά πιο πολύ αγαπούν την ανθρώπινη σάρκα και με τις ηδονές καταβάλλουν αυτούς που θέλουν να φάνε’’. Τότε η νύφη είπε, ‘‘Σταμάτα τις άσχημες κουβέντες σου και φύγε’’, και φαινόταν αηδιασμένη με αυτά που άκουγε. Παράλληλα ήταν έτοιμη να κοροϊδέψει τους φιλόσοφους γιατί τάχα λένε πάντα ανοησίες. `Οταν όμως τα χρυσά ποτήρια και τα ψεύτικα ασήμια αποδείχτηκαν άνεμος και πέταξαν όλα από τα μάτια τους, εξαφανίστηκαν και οι οινοχόοι και οι μάγειροι κι όλοι γενικά οι δούλοι με τις κατηγορίες του Απολλώνιου, το φάσμα φαινόταν δακρυσμένο και τον παρακαλούσε να μην το βασανίσει ούτε να το αναγκάσει να ομολογήσει τί πραγματικά ήταν. Κάτω όμως από την επιμονή του Απολλώνιου ομολόγησε ότι είναι στοιχειό και χορταίνει τον Μένιππο με ηδονές για να του φάει το σώμα. Θεωρούσε ωφέλιμο να τρέφεται με νέα και γερά κορμιά, επειδή το αίμα τους είναι άβλαβο και καθαρό. Αναγκάστηκα να μακρηγορήσω γι’ αυτό το περιστατικό, γιατί τυχαίνει να είναι η πιο γνωστή ιστορία του Απολλώνιου. Οι περισσότεροι το γνωρίζουν, επειδή συνέβη στο κέντρο της Ελλάδας. Εν τούτοις το γνωρίζουν σε γενικές γραμμές, ότι δηλαδή ο Απολλώνιος έπιασε κάποτε μία λάμια στην Κόρινθο, ποτέ ως τώρα όμως δεν έχουν μάθει τί έκανε αυτή και πως ό,τι έγινε ήταν για χάρη του Μένιππου».

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/07/blog-post_9974.html#ixzz2hskad69V

ΠΗΓΗ:http://keythonimos.blogspot.gr/