Κάπως έτσι πήγαμε να χάσουμε την Επανάσταση του 1821. Φιλοάγγλοι, φιλογάλλοι και οι φιλέλληνες η εξαίρεση. Κάπως έτσι επήλθε η Μικρασιατική καταστροφή. Οι Βενιζελικοί άνοιξαν πόλεμο με τους Βασιλικούς, οι αντιβενιζελικοί με τους πρώτους και στα χαρακώματα της Μικρασίας έρεε άφθονο αίμα ελληνικό. Και η ζωή συνεχίστηκε αφού ποτέ το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Με τον τρόπο αυτό διχάστηκε ο ηρωικός λαός της Εθνικής Αντίστασης και σκότωνε ο ένας τον άλλο στον Εμφύλιο. Έχει καμιά σημασία αν το κονσερβοκούτι ήταν κόκκινο ή μαύρο; Ο λαιμός που κόπηκε ήταν ελληνικός; Απλά τα πράγματα.
Ο εθνικός διχασμός… εθνικό σπορ για τους Έλληνες συνεχίστηκε και τις επόμενες δεκαετίες, με πολλά θύματα πάντα. Οι κομμουνιστές που θα
διαλύσουν τη χώρα από τη μια, οι φασίστες δεξιοί από την άλλη, οι εθνικόφρονες, οι σοβιετόφιλοι, οι μαοϊκοί, οι Σταλινικοί, οι κολλητοί του Τίτο, οι ξεπουλημένοι στους Άγγλους, τους Αμερικάνους και πλείστα άλλα πολιτικά μετερίζια. Ωραίο το κόλπο, ο κόσμος μονίμως στην πρίζα, άλλοι με τους μεν άλλοι με τους δε, φτάσαμε στη δικτατορία, στην κυπριακή καταστροφή.
Και ήρθε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Προσπάθησε να φέρει μια μίνιμουμ εθνική συνεννόηση με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης αλλά τα έκανε επιεικώς σκ…ά. Άλλωστε τον συνέφερε να έχει μόνιμα στους λόγους του τη λέξη αποστασία, προδότες, «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» κι άλλα τέτοια.Στη συνέχεια ανέλαβαν οι επικοινωνιολόγοι τύπου Λαλιώτη για να ξαναδιχάσουν τον κόσμο διότι…. λαός διχασμένος πάντα ηττημένος. Τα πράσινα και τα γαλάζια καφενεία, οι πρασινοφρουροί και οι γαλάζιοι συνδικαλιστές, το βρόμικο ’89, ο Μητσοτάκης με τον Ανδρέα να σκοτώνονται για την Αποστασία και ο λαός να παρακολουθεί.
Όμως, τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος ήταν καλοταϊσμένος και δεν ενδιαφερόταν για το διχασμό. Λεφτά υπήρχαν, όλοι κάνανε γιούρια στο νταβά με τα κουλούρια. Ως επί το πλείστον οι πασόκοι φυσικά αφού είχαν την εξουσία στα χέρια τους. Μέχρι που ήρθε το χαστούκι της κρίσης, το ξύπνημα από τον εθνικό λήθαργο που σαρώνει ακόμη τα πάντα.
Ήταν λοιπόν δυνατόν να μην ξαναδιχαστούμε; Τώρα έχουμε τους Μνημονιακούς και τους Αντιμνημονιακούς. Οι πρώτοι είναι οι “προδότες που ξεπούλησαν την πατρίδα” και οι δεύτεροι “οι πατριώτες που σήκωσαν το λάβαρο της εθνικής αντίστασης απέναντι στο ξένο και ντόπιο παράγοντα”. Όλα ωραία καμωμένα από τους επικοινωνιολόγους που θέλουν τον κόσμο σε μόνιμο διχασμό. Από το Εθνικόφρων ή Κομμουνιστής, από το Καραμανλής ή τανκς, από το Ευρωλιγούρης ή Ελληναράς, φτάσαμε σε έναν νέο διχασμό. Έκτοτε, ο κόσμος παρακολουθεί στα κανάλια όψιμους αριστερούς πατριώτες και δεξιούς Ελληναράδες να αντιπαρατίθενται για το ποιος είναι πιο καλός, πιο προοδευτικός, πιο σοβαρός κ.λπ.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Δεν αντέχουμε άλλο εθνικό διχασμό. Μπουχτίσαμε τις στημένες αντιπαραθέσεις τους. Ελλάδα είναι μόνο μία. Δεν μπορούν να το καταλάβουν επιτέλους και να πάμε παρακάτω;
Βεβαίως, υπάρχουν απαντήσεις στο γιατί δεν σταματούν. Πολλοί αριστεροί, κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, το κάνουν διότι η πόλωση ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του ινδάλματός τους, του Ανδρέα Παπανδρέου. Και για να γίνουν εξουσία ποντάρουν όλα τα λεφτά τους στο διχασμό, ακόμη κι αν αυτό είναι σε βάρος του ελληνικού λαού.
«Είστε το λόμπι της παράνοιας που θέλει εμφύλιο σπαραγμό», είχε πει πριν από ένα μήνα περίπου στη Βουλή ο Αντώνης Σαμαράς. Καθόλου τυχαία δεν το είπε. Βλέπει ότι σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, η πόλωση, οι διχαστικές λογικές και η χάραξη διαχωριστικών γραμμών θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε μια νέα εθνική καταστροφή. Μπορεί να είναι οικονομική, αλλά μπορεί και εθνική, οι κίνδυνοι από παντού καραδοκούν. Τα διχαστικά, εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα και οι ρητορείες που βάζουν τους Έλληνες σε καλούπια δεν είναι ούτε σοβαρή πολιτική, ούτε εθνική πολιτική.
Από την άλλη, βεβαίως, υπάρχουν και ορισμένοι αμετανόητοι δεξιοί που είτε από αφέλεια, είτε από… επαγγελματική διαστροφή έχουν κάνει τον εθνικό διχασμό καθημερινή τους έγνοια. Αν βγάζουν κάποιο πολιτικό κέρδος από αυτό, μπράβο τους, άξιος ο μισθός τους.
Εμείς, όμως, οι περισσότεροι θέλουμε μια Ελλάδα που θα είναι ενωμένη και δε θα διχάζεται από ανόητες ρητορείες και αναλύσεις της πλάκας. Οι ακραίοι ας κάνουν στην άκρη, ο Εμφύλιος τέλειωσε πριν από 60 χρόνια. Οι καιροί δε χωράνε άλλους καιροσκόπους.
Η μοναδική αλήθεια στον κόσμο για κάποιο θέμα ούτε υπάρχει, ούτε την κατέχει κάποιος.
Η Ελλάδα πρέπει να πάει μπροστά και με το μόνο με το οποίο δεν μπορεί να γίνει σίγουρα αυτό είναι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, οι διαχωριστικές γραμμές, οι ταμπέλες. Φτάνει πια με το ποιος έσφαξε ποιον στον Εμφύλιο και τα άλλα υπερδεξιά κηρύγματα που βάζουν θριαμβευτικά την Χρυσή Αυγή από το παράθυρο.
Και για να σπεύσουμε τους γνωστούς που θα αμφισβητήσουν τα λεγόμενά μας. Από την αρχή της ύπαρξής του στο Διαδίκτυο το Antinews λέει όχι σε μια Κεντροδεξιά βολική, περιδεή , ενοχική και χαζοχαρούμενη. Και η ενότητα μπορεί να υπάρξει μόνο στην βάση της προάσπισης των εθνικών συμφερόντων.
Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου