Το ελληνικό Αλφάβητο: Μια Τρισμέγιστη προσευχή προς το ΦΩΣ!

ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΙΚΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΣΤΟ FACEBOOK

ΑΛ, ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ!
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ, ΙΩΤΑ ΚΑ (ΤΑ) ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ).
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ.
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).

Άλ (Ήλιε Νοητέ), εσύ που είσαι το Φώς, έλα στη Γή!
Και εσύ Έλ (Ορατέ Ήλιε), ρίξε τις ακτίνες σου στην (ύλη) λάσπη που ψήνεται (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού)!

Άς γίνει ένα καταστάλαγμα (μία ήρεμη ξηρά) για να μπορέσουν τα Εγώ (εμείς, τα πλάσματα της Γής) να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γή.

Για να μήν επικρατήσει το σκότος (η νύκτα), που είναι το μικρόν (η συρρίκνωσή μας).

Και κινδυνεύσει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί) το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα λάσπη.
Και άς αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο (η απεραντοσύνη μας), το σημαντικότερο όλων.

Άλ = ο Νοητός Ήλιος.
Φά-ος = το Φώς.
Βή = προστακτική του ρήματος βαίνω ( = βαδίζω, έρχομαι).
Τά = δοτική άρθρου Δωρικού τύπου, τή, είς τήν.
Γά = Γή (Δωρικός τύπος).
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Έλ = ο Ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Έψ = ρήμα έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στή = προστακτική ρήματος ίστημι.
Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζή = προστακτική ρήματος ζώ.
Ή = προστακτική ρήματος ειμί, είμαι.
Θή = προστακτική ρήματος θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. I = Εγώ).
Παλλάν = ρήμα πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι), επίθετο, παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (πρβλ. Παλλάς Αθηνά).
Δά = άλλος τύπος της Γά, Γής (πρβλ. Δα-μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή).
Νύξ = (ουσ.) νύκτα.
Ό = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι) = ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).